zaterdag 27 augustus 2016

Hittegolf

Deze week is het puffen geblazen!
 In de zon noteerden we maar liefst 46 graden C.
 In de late namiddag hebben we een wandeling langs het kanaal gemaakt
 tot er verkoeling kwam.
 Onze lieve Taro kan er nu jammer nooit meer bij zijn.

dinsdag 16 augustus 2016

VACCINS ZIJN BESLIST NIET ONSCHULDIG

Baasje heeft het moeilijk met het verwerken van de dood van Taro.
Het ging allemaal ook zo snel.
Hij was dan tamelijk dominant, maar agressief was hij niet!
Wat is er toch misgelopen?
Qua opvoeding hielden we hem kort tijdens de wandeling,
liepen altijd eerst door het deurgat,
trainden hem geregeld,
speelden en jogden met hem,
raakten hem voldoende aan,
konden ook zonder problemen zijn eetbak wegnemen tijdens het eten,...
Op school was hij geen voorbeeldige leerling,
maar hij maakte vooruitgang
en onze gasten vonden dat hij veel kalmer geworden was.

We constateerden echter dat Taro zijn eerste agressie-aanval 
10 dagen na een vaccinatie tegen hondsdolheid kreeg
(= 10 dagen voor de castratie).

Zondag, 3 dagen na zijn dood, begon baasje verder te zoeken,
o.a. naar mogelijke neveneffecten van de vaccin.
En ja hoor, het kan wel degelijk, al wil onze DA het niet geloven.

https://dierbewust.nl/mogelijke-gevolgen-rabies-vaccinatie/
http://www.naturalanimalconsulting.nl/media/vaccins_zijn_beslist_niet_onschu.htm

Ik citeer uit de site hierboven:

Na rabiësinenting:
1.    Rusteloos natuur, argwaan naar anderen, agressie naar mens en/of dier.
2.    Gedragsveranderingen: gereserveerdheid, neiging tot zwerven.
3.    Verlatingsangst.
4.    Beperkingen kunnen leiden tot gewelddadig gedrag en zelfverwonding.
5.    Zelfverminking, op de staart kauwen.
6.    Verandering van stemgeluid, heesheid, overdreven vaak blaffen.
7.    Chronische eetlustgebrek, erg kieskeurig.
8.    Keel- of tongverlamming, vervelende eters, kwijlen.
9.    Droge ogen, gezichtsverlies, grijze staar.
10.  Eten van hout, stenen, aarde, ontlasting.
11.  Vernielzuchtig gedrag, stukmaken van de mand.
12.  Aanvallen, epilepsie, zenuwtrekken.
13.  Verhoogde seksuele verlangens/drift, agressie (seksueel).
14.  Onregelmatige pols, hartfalen.
15.  'Omgekeerd niezen'.

Onze Taro leek vooral last te hebben van :
1, rusteloosheid, argwaan (hij werd bang van schapen en wilde weglopen tijdens de wandeling of thuis, als hij ze vanop ons terras rook of hoorde, vluchtte hij weg in de gang / hij jankte regelmatig zachtjes / onvoorspelbare agressie naar ons toe);
3, verlatingsangst (voordien kon hij 's nachts zonder mij, Momo, in de woonkamer blijven liggen, maar dat ging hem niet meer af);
5, staart kauwen (hij draaide lang en zenuwachtig in het rond om zijn staart te vatten - deed hij niet voordien);
7, eetlustgebrek (de veelvraat die hij voordien was, werd plots kieskeurig);
12. zenuwtrekken (hij spartelde nu en dan met zijn pootjes tijdens de wandeling of thuis, alsof hij ergens in getrapt was)


Baasje vindt het nu heel jammer dat ze Taro niet op zijn 6 maanden heeft laten castreren,
dan had hij nu misschien anders gereageerd op de vaccin...
De castratie gebeurde precies 21 dagen na de vaccin.
Dit kan alleen Taro's rusteloosheid maar vergroot hebben tot angst.
De politieagent die Taro probeerde te vangen,
sprak trouwens van 'angstagressie' bij Taro.
Baasje vreest dat de vaccin - en de operatie kort nadien -
iets vreselijks in zijn hersenen teweeg gebracht hebben.
Het wild beest in Taro leek plots losgebroken.

Arme Taro!
Hij was dan wel een wildebras,
we hielden veel van hem.

vrijdag 12 augustus 2016

Taro is niet meer

Op woensdagavond 10 augustus is onze Taro voor eeuwig ingeslapen.
Het is een triest verhaal.
Sinds 2 weken kwam hij plots regelmatig agressief uit de hoek en bedaarde dan niet snel.
Baasje besliste om hem dan toch maar te laten castreren.
Ze ging ook op zoek naar een betere, echte baas voor hem,
met mogelijk een grote tuin of boerderij
waar Taro vrijuit zijn gang zou kunnen gaan.
Een appartement was tenslotte misschien niets voor hem, dacht ze.
Ze ging er wel regelmatig mee joggen in de vesten;
dat deed hij heel graag.
Tegenover andere honden was hij niet vriendelijk als het reuen waren.
En als hij er dan niet bij mocht, sprong hij bovenop mij...!
Dat was allemaal nog niks.
Woensdagavond is hij tijdens een wandeling enkele keren
woest tegen baasje opgesprongen,
alsof hij haar bij de keel wilde grijpen,
omdat hij van haar niet bij een andere hond mocht
en ze hem meetrok, in de andere richting.
Maar hij bedaarde gelukkig toch weer.
Terug thuis werd Taro andermaal woest als een wild beest
toen ze gewoon maar aan zijn halsbandje kwam.
Onze andere baas snelde haar te hulp,
maar dat werd een hevig en heel beangstigend gevecht.
Baasjes ondervonden aan den lijve dat wij, honden, afstammen van wolven.
Daaraan is geen twijfel mogelijk!
Taro bracht diepe wonden aan bij baas, en baasje belde in paniek naar 101.
Politie kwam ter plaatse.
Baas moest naar de spoeddienst gebracht worden.
Daarna werd de veearts er bij geroepen.
We dachten dat het was om Taro te kalmeren.
We kregen geen keuze : hij moest inslapen.
Er volgde opnieuw een hels gevecht,
tot het stil werd.
De dierenarts heeft baasje ervan overtuigd
dat Taro onbetrouwbaar was geworden en
daarom steeds een gevaar voor de maatschappij zou zijn
en dat het ook voor hemzelf het best was aangezien hij
vanaf nu enkel van stress-situatie naar stress-situatie zou gaan
en het toch alleen maar erger kon worden.
Hij zei dat hij uit ervaring sprak.
Het was allemaal heel heftig.

Dappere Taro,
Wat bezielde je toch de laatste tijd?
We herkenden je plots niet meer.
Rust in vrede, jongen. 
We missen je!