vrijdag 19 april 2013

Drie gebroken teentjes ...

Moet je nu weten. 
Gisteren heb ik een vrije val gemaakt van ongeveer 1 meter hoog en ... verkeerd geland. 
Ik heb zo hard gekrijst dat mijn baasje er stil van werd en naast mij is komen zitten tot ik niet meer schreeuwde. Toen heeft ze mij opgepakt om buiten naar mijn WC te brengen. Heel de rit heb ik mij met beide voorpootjes aan haar arm geklampt, zo bang was ik! 
Buiten probeerde ik opnieuw te stappen, maar dat lukte niet. Ik gilde het weer uit van de pijn. Baasje heeft mij dan voorzichtig terug opgepakt en we zijn meteen naar de lieve vrouw in de witte jas gegaan. Enfin, dit keer was zij een man. Die gaf mij een prikje om plaatselijk te verdoven, maar omdat hij mij "een taaie" vond, heeft hij mij volledig verdoofd. Van daarna weet ik niets meer. 
't Schijnt dat ik met mijn tong uit mijn bekje lag en nog amper ademde.
Mijn baasje moet er wel superbezorgd bij gestaan hebben!
  Ik ben wakker geworden met een blok aan mijn been.
Zie nu. Mijn poot is bijna groter dan mijn snuitje. En hoe moest ik nu gaan liggen?
 
 Gisteren zat ik de eerste uren echt de dieperik in. Ik had zelfs geen zin meer om te eten.
En zeggen dat ik de vorige dag nog als een dolle griet de Vesten doorkroste.
Zes weken gaat dit duren. Ik mag er niet aan denken! 
Ik had mij zo op de puppyklas verheugd, maar ik heb huisarrest gekregen... 
Voorlopig mag ik niet meer met andere hondjes stoeien.
Ik die zo sociaal ben!
Gisteravond was ik weer bijna de oude. Ik kon al weer goed rennen, alhoewel mijn baasjes dat maar met bezorgde blik aankeken. Ook putten graven ging al weer tamelijk goed. 
Wel maar met 1 voorpootje tegelijk. Niet zo handig, maar waar een wil is, is een weg!
 Vandaag ging het allemaal perfect. Dat pootje laat ik maar links liggen.
Ik doe gewoon terug waar ik zin in heb. Rennen, putten graven, stoeien...
We zijn nog eens naar de lieve man in de witte jas gegaan.
Die heeft aan mijn pootje gesnuffeld om te zien of er geen raar geurtje aan hing.
Stel je voor, ik die mij altijd zo schoon was.
Op nu naar volgende week woensdag!
Dan gaat mijn gips er al eens af om te zien hoe het zit.
Hopelijk geneest het allemaal vlugger dan voorzien!
Mee duimen, jongens!!!